Kıran Resimleri’nin kronikçisi bu kez duygusal ilişkilerin ‘resmi olmayan tarihi’ni yazıyor. Gene müthiş bir nesnellik, yalınlık, gözlem gücü ve ayrıntı zenginliği ile başı sonu belli, yapısı, dili, dengeleri iyi kotarılmış bir romanla gündeme geliyor. İnci Aral’ın Ölü Erkek Kuşlar’ını edebiyat dostları okusunlar isterim. Sadece o ünlü “aşk üçgeni”nden ötürü değil, yazarın bizi kendi çocukluğumuza götüren derin kazılarını değerlendirebilmek için.”
Onat Kutlar
(Cumhuriyet / 21 Şubat 1992)
“İnci Aral, hayatın yavanlığını, sıradan evliliklerin tekdüzenliğini, sıradışı ilişkilerin uçurumlarını etkili tablolar halinde sunmayı başarıyor. Anlatımındaki ustalık, bu ilk romanında deneyimli bir yazarlık geçmişini sık sık duyumsatıyor. Ölü Erkek Kuşlar özellikle kurgusu ve üslubuyla başarılı bir roman.”
Gürsel Aytaç
(Gündoğan Edebiyat / 1993)
“İnci Aral, Ölü Erkek Kuşlar’la kendi külliyatını sanatsal açıdan aşarak, Cemal Süreya’nın onunla ilgili olarak günlüklerinde belirttiğ gibi, ‘Türkçe’nin gizlerini tutan önemli bir yazar’ konumuna gelmiştir. Ölü Erkekler Kuşlar’ı sınırlarını ve kendini tanımak isteyen herkesin okuması bir gereklilik olmuştur.”
Melih Nasır
(Gösteri Sanat Ed. / Nisan 1992)